Traktowanie kobiet - związek z Islamem.

Amal

Wszelkiego rodzaju nieszczęścia biorą się z nieznajomości, braku zrozumienia a najczęściej braku chęci zrozumienia kultury i zwyczajów drugiego człowieka. Artykuł ten dedykuję dziewczynom zakochanym w młodych, pięknych chłopcach arabskich.

Jeżeli nie poznamy kultury i sposobu myślenia drugiego człowieka wydaje się nam on obcy, wręcz wrogi. Z drugiej strony poznanie tej kultury nie jest wcale łatwe. Trzeba z tymi ludźmi rozmawiać, poznawać ich sposób myślenia i uwarunkowania, z jakimi żyć im przyszło. Nie jestem ekspertem, arabistą, lecz tylko osobą, która wielokrotnie, przez wiele godzin rozmawiała z Arabami, tak od serca a wnioskami, jakie z tych rozmów wyniosłem chciałem się podzielić.

Arab a religia

Pewnie wielu zdziwią moje wnioski, lecz Chrześcijaństwo i Islam to jedna religia. Znacznie bliżej nam Chrześcijanom do Islamu niż do Judaizmu, lecz wszystkie te religie, to jedność. Wszyscy wyznajemy jednego i tego samego Boga, Boga Abrahama, Jakuba... Jeżeli jesteśmy dziećmi jednego Boga to nie możemy się różnić religią. Możemy różnić się tylko sposobami oddawania czci swemu Bogu, a to jest kultura, nie religia. O ile Judaizm nie uznaje Chrystusa o tyle Islam w całej rozciągłości naukę tę uznaje. Dla Arabów Chrystus jest prorokiem, bo tak nazywają każdego Wielkiego człowieka, wnoszącego kamień milowy do nauki o Bogu. Przecież nauka Chrystusa mówi tylko o jednym. Masz miłować Boga swego i Bliźniego swego. Pozostała część jego nauki, to tylko przykłady, które mają człowiekowi ułatwić zrozumienie tych dwóch przykazań. Przecież Arab wierzy w Mahometa i Koran. Czym jest Koran? Koran jest zapisem tego, co narody arabskie wypracowały przez wieki życia w bardzo niesprzyjających warunkach, jakimi są warunki Sahary, a wielkość Mahometa leży w tym, że doprowadził do ich spisania. Czy tak patrząc logicznie, nie uznasz, że człowiek ten był Wielki. Arab mówi tylko jedno, że Bóg jest jeden, a Mahomet jest jego prorokiem.

Arab a rodzina

Świat arabski, to dwa światy. Świat kobiet i świat mężczyzn. Jedyna styczność między tymi światami to rodzina. I tu też kontakty są dość mocno ograniczane. Sypialnia małżeńska jest miejscem świętym. Praktycznie nie zdarza się, aby Arab prezentował gościowi, nawet w rodzinie to miejsce. W każdym domu jest takie miejsce, gdzie się gości przyjmuje, lecz w tym pomieszczeniu na pewno nikt nie sypia. Ochrona ogniska domowego jest celem nadrzędnym. Dlatego budując dom Arab stawia okazały mur, a dopiero z reszty materiałów, na które było go stać buduje dom. Arabowie to ludzie bardzo rodzinni, przyjaźni. Jeżeli Arab uzna Cię za przyjaciela, odda za Ciebie życie, lecz biada Ci, jeżeli przyjaźń tę nadwerężysz. Praktycznie syn wychodzący z domu stawia swój dom możliwie blisko domu ojca. Jak widzisz grupkę bawiących się dzieci to najczęściej są to kuzyni. Posiadanie możliwie dużej liczby dzieci jest wymogiem społecznym. Praktycznie w początkach małżeństwa kobiety cały czas są w ciąży. W niektórych grupach istnieje pojęcie "kobiety pustej" - młoda mężatka, która już dłuższy czas nie była w ciąży. I wierzcie mi, społeczny przymus rodzenia dzieci nie jest naciskiem ze strony mężczyzn, lecz kobiet.

Arab a kobieta

Jak już powiedziałem świat arabów to dwa światy. Światem męskim rządzi najstarszy mężczyzna w rodzinie, a światem kobiet najstarsza kobieta. Jako przykład zniewolenia kobiet Europejki pokazują zakrycie twarzy. Arabka powie, że to jej wolność. Żaden grymas twarzy nie zdradzi, jakie ma zdanie o człowieku, z którym rozmawia. Nie musisz się martwić krostą czy inną przypadłością, która aktualnie pojawiła się na twarzy. Mając zakrytą twarz nie można uwodzić? Moje drogie, Arabka potrafi zrobić oczami więcej, co niejedna Europejka mając do dyspozycji całą twarz i nie tylko. Arabki malują się, i to malują się bardzo ostro malując oczy oraz ręce.

Arab a kupowanie żon

Powiedz Arabowi, że kupił on żonę, to go obrazisz. Młody Arab zgromadzonym majątkiem musi udowodnić rodzicom i pannie młodej, że potrafi już utrzymać rodzinę. A są to często wielodzietne rodziny. Dopiero wtedy może przystąpić do rozmów z ojcem potencjalnej kandydatki. Nie jest to tak, jak my to widzimy. Kandydat na pana młodego zna dobrze swoją wybrankę, często w dzieciństwie się ze sobą bawili, a i później kontakty nie są mocno blokowane. Młodzi najczęściej się znają, a jeżeli się nie znają to znają ich bracia i siostry. Tu nic się nie ukryje. Zresztą ojciec w takiej sprawie zawsze zasięga rady zarówno matki jak i córki. I rzadkością jest, aby ślub był bez zgody wszystkich stron. Tak, więc wymuszanie na dziewczynie ślubu, co nie jest wykluczone, jest raczej patologią niż normą.

Ponieważ po ślubie dziewczyna przechodzi praktycznie do rodziny męża, pan młody ma obowiązek zwrócić jej rodzinie koszty, jakie na jej wychowanie poniosła. Nie jest to żadne kupowanie, lecz zwrot kosztów i wartość ta jest tym większa im bardziej wartościowa jest panna młoda. Choć dziś nie zawsze jest to regułą. pan młody otrzymuje żonę tak jak się urodziła, a więc nagą. (Panna młoda niewiele wynosi ze swojego domu rodzinnego, może być to jakaś zabawka z dzieciństwa lub inny drobiazg). Obowiązkiem pana młodego jest dostarczenie jej wszystkich rzeczy, w które będzie ubrana, co wcale nie oznacza, że zakupów tych nie robią razem. W okresie narzeczeństwa obowiązują luźniejsze reguły.

Arab a wielożeństwo

Każdy lud prowadzący wojny ma problem z zagospodarowaniem nadmiaru kobiet wynikającego z wczesnej śmierci mężczyzn na wojnie. My rozwiązaliśmy to poprzez klasztory, oni poprzez wielożeństwo. Silny wyraźny rozdział między światem męskim i kobiecym powoduje, że Arabki nie są tak zazdrosne o względy mężczyzn. Zresztą mężczyzna pojmuje drugą żonę wyłącznie za zgodą pierwszej, często na jej wyraźną prośbę, gdy jej już sił brakuje na obowiązki kobiece. (Urodzenie kilkorga dzieci to duży wysiłek). I tu mężczyzna musi zapewnić odpowiedni status materialny obu żonom. Drugim przypadkiem jest śmierć któregoś z braci. Wtedy pozostali bracia, kuzynowie mają obowiązek przejęcia opieki nad całą rodziną zmarłego. Powrót do rodziny, z której wyszła jest dyshonorem dla kobiety. Zaś kobieta nie może przebywać pod dachem mężczyzny, jeżeli nie jest jego żoną lub córką.

Arab a zdrada małżeńska

Wiadomo są wyjątki, lecz zdrada małżeńska w odczuciu Araba nie ma żadnej racji bytu. Zilustruję to słowami pewnego młodego małżonka. "Jeżeli ona wnosi mi do domu czystość, to jak ja mógłbym jej wnieść brud?" Czy zgodzicie się z tym poglądem? Ponieważ czystość małżeńska jest dla Araba wartością absolutną, trudno się dziwić, że za jej złamanie grożą wysokie kary. W niektórych krajach nawet śmierci.

Arab a dziecko

Arabowie bardzo kochają swoje dzieci, lecz wychowanie to sprawa całej rodziny. Jak już wspominałem rodziny żyją blisko siebie. Jeśli chodzi o wychowanie, wychodzą oni z założenia, że „d... nie szklanka, zbić się nie zbije". Kary doraźne stosowane są przez różnych członków rodziny. Na moje pytanie, czy się nie można poskarżyć rodzicom, uzyskałem odpowiedź. „Po co, jak zawiniłeś, to jeszcze się modliłeś, aby do ojca nie odprowadził, bo wtedy ojciec poprawi. Przecież to jego brat, lub kuzyn. Komu uwierzy? A tak to, jak bolało, to przestało, swoje wziąłeś a następnym razem pomyślałeś, aby nie dać się złapać". Analogiczne zasady panują wśród rodzeństwa. Często kamień reguluje zasady współżycia, a dzieciaki są celne, nie radzę sprawdzać. Lata praktyki.

Arab a kary cielesne

Kary cielesne, są dość często stosowaną praktyką, również w życiu dorosłych i do tego odbywa się to często publicznie. Nikt się nie zastanawia nad utraconą dumą. O tym trzeba pomyśleć, zanim wykroczenie się popełniło. Później już myśli się tylko jak się ułożyć, aby mniej bolało. Osobiście też uważam, że taka kara w przypadku drobnych przestępstw jest znacznie lepszą niż poprawczaki, więzienia. Własna skóra, to najlepszy nauczyciel. Czy chciałbym otrzymać taką karę? Pewnie, że nie, ale czy również chciałbym pójść do więzienia.

Arab a czystość

Arab to człowiek uwielbiający czystość. Lecz warunki, w jakich żyje nie pozwalają im na higienę w naszym jej rozumieniu. Trudno na pustyni umyć ręce po wyjściu z "toalety". Dlatego Arab dzieli ręce na czystą "prawą" i brudną "lewą" I właśnie lewą załatwia wszystkie brudne sprawy, zaś prawa służy do jedzenia, podania ręki, również targów (Arabowie mają system przekazywania sobie liczb poprzez dotykanie w różne miejsca na dłoni - jeżeli suma ma być poufna jeden bierze rękę drugiego pod swoje ubranie i tak się targują). Dlatego też podanie Arabowi lewej ręki, to bardzo silna obraza. Niektórzy Arabowie, noszą również przy pasie przytroczone specjalne łyżeczki, ułatwiające oddawanie moczu, aby nie dotykać ręką brudnych części ciała.

Arab a homoseksualizm

W społeczeństwach o silnym podziale na świat męski i kobiecy, homoseksualizm wprowadza duże komplikacje, stąd też wszelkie jego oznaki są ostro tępione. W świecie męskim jest on traktowany z odrazą i mocno karany, w świecie kobiet, tyle co wiem, z rozmów z mężczyznami w ramach rodziny jest to traktowane trochę luźniej. Zależy to od rodziny. Świat rodziny jest hermetyczny, stąd informacje poza dom praktycznie nie wychodzą.

Arab a antysemityzm

Arab jest semitą - antysemitą. Arabowie to również ludy semickie, stąd Arab jest semitą. Nie trzeba jednak eksperta, aby stwierdzić, że w konflikcie Izrael - Palestyna Arab bierze stronę Palestyńczyków. Stąd też trudno przypuszczać, że będzie on pałał wielką miłością do ludu Izraela. Na podobnych zasadach nie są oni entuzjastami USA.

Arab a terroryzm

Na moje pytanie o terroryzm islamski, odpowiedź zawsze padała jedna. W Koranie nie ma słowa, które pozwalałoby mordować ze względu na wiarę. Z drugiej strony w przypadku niezadowolenia społecznego religią znacznie najłatwiej spowodować, że młody człowiek odda życie "za sprawę". A czy w Biblii lub Nowym Testamencie są słowa, które mówią, aby niewiernego mordować, a jednak na wojny religijne chadzaliście".

Arab a śmierć

Dla Araba ważna jest dusza, która po śmierci idzie do Boga. Ziemska powłoka to tylko opakowanie, które po śmierci się wyrzuca. Ciało owinięte w prześcieradło przy wtórze jęków płaczek odprowadza się na cmentarz, chowa w wąskim grobie, zasypuje i kładzie dwa kamienie mężczyźnie, i trzy kobiecie. Złośliwi mówią - aby nie wstała. Czasami, na grobie wiesza się jakąś część garderoby umarłego np. czapkę. Dalej o ciele już się nie wspomina. Pozostają wspomnienia po człowieku, który już jest w lepszym świecie. Stąd też bierze się stwierdzenie, często padające z ust młodych Arabów. "Ja tam śmierci się nie boję".

Zdaję sobie sprawę, z płytkości ujęcia tematu, jak również tego, że w mnogości kultur arabskich, pewne zawarte tu stwierdzenia nie są do końca uniwersalne. Lecz Interia to nie miejsce na prace naukowe. Tekst ten napisałem po to, aby przybliżyć Araba jako człowieka, takiego samego jak my, tyle, że ukształtowanego przez inną kulturę i w innych warunkach naturalnych.

Piszę to również do dziewcząt, którym podobają się młodzi, śliczni chłopcy arabscy, o wyrazistych rysach i ciemnych włosach. On może Cię kochać i szanować nad wszystko, być porządnym człowiekiem, lecz wracając do swego kraju będzie MUSIAŁ podporządkować się tam panującym zwyczajom. On będzie MUSIAŁ podporządkować się swemu ojcu, a Ty jego matce. Wasze dzieci będą należały nie do Was, lecz do całej jego rodziny. To ta rodzina będzie decydowała o wychowywaniu, karaniu, religii i wielu, wielu innych sprawach. I jeżeli któregoś dnia tego nie wytrzymasz, to po wielu perypetiach wrócisz do domu sama, lecz dzieci pozostaną w jego rodzinie. Taka jest ich odwieczna kultura i jeden człowiek, choćby najlepszy tego nie zmieni.